چاقی در دوران پیش از بلوغ
چاقی در دوران پیش از بلوغ
چاقی: یک مشکل عمده بهداشت عمومی که در کودکی و بزرگسالی به سرعت در حال گسترش است. طبق مطالعه ای که توسط انجمن چاقی هلنی انجام شده است ، اضافه وزن در 17.2 درصد از کودکان 2-6 سال مشاهده می شود ، در حالی که این درصد در دوره های قبل از بزرگسالی یعنی در کودکان 6 تا 12 سال به 28.9 درصد افزایش می یابد.
چه عواملی منجر به چاقی می شود؟
افزایش مصرف مواد غذایی و کاهش فعالیت بدنی
به نظر می رسد چاقی دارای دو مؤلفه اصلی ، افزایش مصرف مواد غذایی و کاهش فعالیت بدنی است. کودکان در محیط فراوانی از کالاها متولد می شوند ، جایی که تلویزیون ، رایانه و عادت های بی تحرک جای ورزش و فعالیت بدنی را گرفته اند.
عوامل ژنتیکی-پری ناتال و محیطی
در دوران پیش از بلوغ ، عواملی که بیشترین تأثیر را در شروع چاقی دارند عوامل ژنتیکی-پری ناتال و محیطی هستند. علل پاتولوژیک و غدد درون ریز درصد کمی را اشغال می کند ، در حالی که عوامل روانشناختی در این سن قابل تشخیص نیستند اما در بسیاری از موارد کودکان نقش مهمی دارند.
عوامل پری ناتال
از نظر عوامل پری ناتال ، منظور ما از عوامل مرتبط با نوزاد ، وزن و رژیم او ، بلکه عادت های مادر قبل و بعد از تولد کودک است.
افزایش وزن مادر در بارداری
مطالعه‌ای که در یونان روی 2،093 کودک 10 تا 12 ساله انجام شده است ، نشان داد که اگر مادر قبل از بارداری وزن بدن را افزایش داده باشد ، کودک نسبت به اضافه وزن و چاقی در دوران پیش از بلوغ ، تمایل مثبت داشته است.
به نظر می رسد افزایش وزن مادر بعد از تولد 5 کیلوگرم احتمال اضافه وزن / چاقی کودک را 45? افزایش می دهد
سیگار کشیدن
استعمال سیگار قبل از بارداری نیز منجر به احتمال بیشتر چاقی در کودکان می شود. در مورد سن مادر قبل از بارداری ، به نظر می رسد مادران جوان تر در معرض خطر ابتلا به چاقی قبل از بزرگسالی در فرزندان خود قرار دارند.
تغذیه نوزاد
یک مطالعه دیگر در داده های یونان آمده است تا رژیم غذایی نوزاد را به دلایل چاقی در دوران نوجوانی اضافه کنیم.
در این مطالعه ، تغذیه انحصاری با شیر مادر ، خطر چاقی در کودکان را در مقایسه با جایگزینی انحصاری شیر مادر نشان داده است ، در حالی که کودکانی که ابتدا شیر داده و سپس دارای یک جانشین بودند ، دوباره احتمال ابتلا به چاقی مرکزی نسبت به کودکانی که شیر مادر نگرفته اند. سرانجام ، کودکان متولد بزرگ نسبت به کودکان با وزن طبیعی هنگام تولد ، احتمال چاقی در کودکان را دارند.
محیط خانوادگی
بنابراین محیط خانواده و به خصوص مادر و عادت های وی بر بروز چاقی در کودک تأثیر زیادی می گذارد. خانواده یکی از عوامل محیطی است که در دوران بزرگسالی بر چاقی تأثیر می گذارد.
مطالعه ای که روی 729 کودک 9 تا 13 ساله در یونان انجام شد و به بررسی تأثیر ویژگی های اقتصادی و اقتصادی جمعیتی خانواده بر چاقی کودکی پرداخت ، نشان داد که درآمد متوسط ??سالانه متوسط ??خانواده 12000-20000 یورو با افزایش خطر چاقی همراه است. پیش از بزرگسالی ، در رابطه با درآمد خانواده> 30،000 یورو. به نظر می رسد درآمد پایین خانواده با مصرف غذاهای پر انرژی مانند چربی ها و شیرینی ها ، گوشتهای چرب و لبنیات و مصرف کمتر سبزیجات ، میوه ها و غلات کامل مرتبط باشد.
به نظر می رسید یکی دیگر از عوامل خانوادگی که در ایجاد چاقی در کودکان نقش دارد ، "مادربزرگ" است. وقتی مادربزرگ کسی است که از کودک مراقبت می کند ، احتمال چاقی بیشتر وجود دارد ، زیرا مادربزرگ ها و مادربزرگ ها تمایل دارند بر این باورند که کودکان اضافه وزن نیز به معنای کودکان سالم هستند.
محیط اجتماعی
عوامل محیطی علاوه بر محیط خانواده ، شامل محیط اجتماعی ، مدرسه ، دوستان ، جامعه ، رسانه ها و غیره نیز می شود. تحقیقات نشان داده است کودکانی که محبوب ترین در مدرسه هستند ، چاق نیستند.
به نظر می رسد محبوب ترین کودکانی هستند که از نظر ورزشی بیشتر و دارای وزن طبیعی هستند و کودکانی هستند که بیشتر به تصویر بدن علاقه مند هستند و به درستی وزن خود را تنظیم می کنند.
دستگاه های الکترونیکی و عمر کم تحرک
سرانجام ، تلویزیون یا رایانه عامل مهمی در چاقی کودکان است. در دوران پیش از بلوغ ، فعالیتهای بی تحرک مانند تماشای تلویزیون و استفاده از رایانه بسیار افزایش یافته و جایگزین فعالیت های بدنی می شوند.
مطالعات نشان داد؟
تحقیقات نشان می دهد کودکانی که روزانه بیش از 2 ساعت از تلویزیون تماشا می کنند ، میوه کمتری ، آب میوه بسته بندی شده ، نوشابه بیشتر ، شیر و ماست کمتر ، شکلات بیشتر مصرف می کنند و تمایل به خوردن میان وعده های شور دارند. بنابراین تلویزیون عادات غذایی ناسالم در کودکان را ایجاد می کند و زمان صرف شده برای فعالیت های کم تحرک را افزایش می دهد و دو متغیر موثر در چاقی را افزایش می دهد.
در نتیجه
به نظر می رسد چاقی یک بیماری چند عاملی حتی برای کودکان است ، جایی که عوامل به طور مداوم در تعامل با یکدیگر هستند و این امر پیشگیری و درمان را دشوار می کند.